Leku publikoetan erretzea galaraztea ez da hainbesterainoko arazoa izango. Eskozian debekua ezarri zenean, pubek zein kafetegiek ketutako dekorazioa kendu eta berritu ondoren, aste gutxietara ikusi zuten lehen baino jende gehiago ibiltzen zela, gustukoa baitute ke gabeko lekuetan denbora pasatzea, baita erretzaile direnek ere.
Hori buruan nuela, ogia erostera joan nintzen. Kafetegi-okindegian sartu bezain pronto, izugarrizko ke usaina sumatu nuen. Momentu berean konturatu nintzen dirurik ez nuela aldean eta autoraino abiatu nintzen diru bila. Autoan sartu eta ke usaina lagun nuela sumatu nuen.
Ez nago erretzearen kontra. Erretzaile amorratu ohia naiz, eta oraindik gustatzen zait noizean behin erretzea. Baina leku hartan 30 segundo baizik pasa ez eta arropako kiratsa nahikoa zen nire buruari galdetzeko ea, janari
dendetan debekatuta baldin badago erretzea, zergatik joaten naizen zeharo ketuta dagoen leku batera jango dudan ogiaren bila?
Aian eta Orion badaude tabakorik gabeko kafetegi-okindegi bana gutxienez. Gaurtik aurrera, nik, behintzat, halakoetan ketu gabeko ogia erosteko asmoa dut.
Pat Cowie
2010eko maiatzaren 19an