Dominoan hasi ginen aurrena. Etxe atarian jarri, zerbeza kaxen gainean eseri eta utzi denbora pasatzen. Zertarako urduri jarri? Rona eta konpainia pixka bat, ez dugu besterik behar. Ez al duzu lanik egiten? Zer jan behar duzu bihar? Ez hasi goizean goizetik galderekin. Bizi, berriketan egin, bizirik dauden monumentuez gozatu, gezur batzuk kontatu…
Bi egun besterik ez genituen iraun kale-kantoian ezer egin gabe. Herdoila beso azpian; egon ezina. Dominoa utzi eta karta jokoan probatu genuen. Baita laster aspertu ere. Musak ez du loteriak bezala ilusiorik banatzen. Etxe atarian jarraitzen dugu paroan, etorkizunaz kezkatuta, elkarri kartak botatzen hasi garenean. Ea zein dira zure galderak, zein dira bizitzako zure preokupazioak?
Zer dio maitasunaz? Urrezko txota eta bi zaldi atera dira. Saltoka-saltoka zabiltzala, alegia. Urrezko txotarenak ez du azalpenik behar, nabarmen gelditu zara. Laguntasuna? Biko ezpata. Ziztadaren bat jaso zenezake, lagun bakarrak emanak biak. Kopazko kartek hitz egiten dute diruaz, zer dio patrikaren osasunaz? Lauko kopa, lauarekin hasita ezustekoren bat jaso duzu. 400 euroko masailekoa deklarazioan. Pasa den astean kontatu zenidan. Osasuna? Bastoia atera da, buruko mina danba eta danba. Hara zure etorkizuna. Dena asmatu didazu.
Hara, badut beste galdera bat? Aurten bai? Estropadei buruz ari naiz. Mahai gainera lau karta. Erregea, zaldia, bosta eta seia. Hogeita hamaika. Aurten bai, aurten bai!!! Reala igoko al da? Ez naiz atrebitzen karta botatzera. Zergatik ez dugu musean jokatzen… Lauko urrea. Urrezko lau puntu eta golaberagea. Baina hori egunkarian irakurri dut eta ez kartetan. Beste ron pixka bat?
Jon Agirresarobe
–2010eko ekainaren 2an–