Kontraesanez betetako pertsona naiz. Gazteago nintzenean sekula egingo ez nituela esandako gauza asko egin ditut, eta egin beharko ez nituzkeela pentsatzen dudan beste batzuk ere bai. Azkena, Munduko Futbol Txapelketaren harira: txapelketarako azpiegiturak eraikitzen 7.500 langile hil direla jakin arren, partida guztiak ikusteko aukera eskura jarri diot 14 urteko semeari, Gol Mundial aplikazioa 20 euroren truke kontratatuta. Futbolaren friki bat da bera, eta ni, kontraesanez betetako ama.
Itxura denez, ez da Mundiala-rekin itsututa dabilen gazte bakarra. Lehengoan Euskadi Irratian entzun nuen zenbait institututan neurriak hartzekotan dabiltzala, ikasleak direnak eta ez direnak egiten ari direlako Qatarren jokatzen ari diren partidak zuzenean jarraitu ahal izateko: komunean ezkutatu, eskolara joan gabe gelditu... Kazetariak institutuko atarian topatu zituen zenbait ikasleri galdetu zien hori horrela ote zen, eta haietako batek inolako erreparorik gabe aitortu zuen baietz, arrazoi mundiala emanda, gainera: "Errua ez da gurea, errua FIFArena da". Lau urtean behin izaten den txapelketa beraientzat ekitaldi oso garrantzitsua dela zioen gazteak, eta beti bezala udan izan balitz, ez zuketela horrela ibili beharrik izango.