Etxe arrunt batetik izan daiteke kirolari bat Munduko Txapelketan zortzigarren, eta hobetu dezake Espainiako marka. Pandemiaren ajeak. Ez da gauza handirik behar traste aldetik: ergometroa eta ordenagailua, propio lehia horietarako egina.
Otsailaren 25ean, ordu jakin batean, Joseba Saies (Donostia, 1958) bere etxeko gela batean zegoen, arraunerako prest, 60-64 urtekoen mailan. Ordenagailua inguruan. «Ba!», eta tira eta tira. 500 metro aurretik —2.000koan ateratzekoa zen, baina arazoak izan zituen izena emateko orduan—. 90 segundoko lan bizia egin ondoren, eta hamabost parte hartzaileen denborak kontuan hartuta, zortzigarren sailkatu zen. Espainiako bere lehengo marka hobetu zuen. Iaz zazpigarren izan zen, eta duela bi, hamahirugarren.
Orioko kamiseta mahukagabearekin egin zuen txapelketa, eta Aiako lurretan arraun elkarte historiko horrek duen instalazioan egin du hitzordua BERRIArekin. Klubaren jertsea du soinean, eta mahukarik gabeko kamiseta azpitik. «Zurekin egon eta gero, entrenatzeko asmoa daukat». Saies bertan ikustea ohiko bilakatu da, astean lau aldiz joaten baita. Asteko entrenamendua etxean osatzen du, beste bi saiorekin. «Egunero 15 kilometro egiten ditut ergometroan. Hilean 400 bat», esan du.
Erreportajea irakurtzen jarraitzeko, egin klik hemen.