JON AZKUE - Eskubaloi jokalaria
Astearteko Bartzelonaren kontrako partida lehiatua izan zen oso (17-21), egun Asobal Ligako bi talde onenen arteko partida ederra. Goleatzaile gorena izan zinen beste behin.
Partida berezia izan zen. Taldea oso dinamika onean zetorren, baina beldur pixka bat ere ematen zigun. Badakigu Bartzelonak zein maila duen, eta beti daukazu beldurra jokatu ondoren zein sentsaziorekin geratuko zaren, hortik aurrera datozen partidei begira batik bat. Galdu arren, partida biribila atera zen, guk nahi genuen bezala eraman genuen erritmoa. Zaletuek, gainera, Artaleku bete zuten, ezin dugu gehiago eskatu.
Taldeak egun azken hamarkadetako unerik onena bizi du, sekulakoa. Nola ari zara bizitzen?
Oso momentu polita da. Ni aspaldi etorri nintzen, orain dela zortzi urte egoera ez zen egungo berbera, eta egia esan orain momentuaz disfrutatzen ari naiz. Taldeak gorakada handia izan du azken urteotan, nik uste disfrutatu beharreko momentuan gaudela, bizi beharreko momentua iritsi zaigula. Zaleak gero eta gertuago sumatzen ditugu, jende gehiago etortzen da animatzera. Jokalarien eta zaletuen arteko elkartasun bat ari da sortzen, oso-oso berezia.
Arrakasta horren gakoetako bat defentsako lana izan daitekeela uste duzu?
Bai, nik uste gakoa hori izan dela aurtengo denboraldian. Datuei erreparatuz, defentsan oso maila ona ematen ari gara, Asobal Ligako defentsarik onena dugu. Aurten ere horretan aurrera pauso bat eman dugu. Jacobok [Cuetara, entrenatzailea] oso argi du berak zein defentsa mota nahi duen, zer nolako lan mota nahi duen guk egitea. Gainera, aurten gehitu diren pieza berriek asko eman diote defentsa honi. Azken finean, defentsa ondo dagoenean atezainak geldialdi asko egiten ditu, eta orokorrean dena errazagoa da.
«Hemen jendeak asko daki eskubaloiari buruz, asko estutzen dute partidetan»
2011-2012an iritsi zinen Bidasoara, 17 urterekin. Oso gaztea izan arren, berehala lehen mailako talde baten gidaritza hartu zenuen. Ez da oso ohikoa hori.
Arrate taldetik nentorren orduan, dagoeneko Asobal Ligan debutatuta. Lehenengo bi urte horietan Bigarren Mailan jokatu genuen. Ez ziren batere errazak izan, baina pixkanaka protagonismo gehiago edukitzen hasi nintzen. Oso eroso sentitzen nintzen kantxan jokatzen. Entrenatzaileak konfiantza hori eman zidan, eta ni ahalik eta hoberen aprobetxatzen saiatu nintzen. Egia esan, urtetik urtera asko ikasi dut.
Oriotarra izan arren, ia-ia irundarra zarela esaten dute zale askok. Nolako harrera egin dizute irundarrek?
Etorri nintzen lehenengo egunetik hemengoen babesa sentitu dut, irundarren maitasuna. Jende guztiak besoak zabalik jaso nau, eta oriotarra izan arren, nik badut halako zerbait Irunekin, azkenean urte asko dira hemen eta sentimenduak sortzen joaten dira.
Jada zortzi urte beteko dituzu Irunen. Nolako urteak izan dira?
Denetarik egon da. Urte konplikatuak bizi izan ditugu, non Bigarren Mailan geunden, eta igotzeko asmoa izan arren, ez genuen lortzen. Asobalera igo ostean, aurrera begiratzeko urteak izan dira. Momentu bakoitza probesten jakin behar da, urte ez hain onenetatik ikasi eta ahalik eta gehien disfrutatzen saiatu. Orain ohartzen zara urte horiek zer nolako balioa duten eta beharrezkoa dela urte horietan lanean jarraitzea gaur egungo egoerara iristeko.
Oriotarra izanik, nolatan erabaki zenuen arrauna beharrean baloia hartzea?
Uste dut izango naizela oriotar bakarra arraun bat sekula hartu ez duena [barrez]. Sekula ez dut arraunik hartu eskuetan, ez ikastolan, ez udalekuetan, ez zait inoiz tokatu. Kuadrillakoei eskubaloia gustatu zitzaigun hasieratik, eta denak batera horretan hasi ginen.