Euri eta euri, elegante dator errioa. Kafe-makinako kaputxinoaren kolorea du ur-jalak. Hala deitzen diote moila bazterreko metereologoek. Burgikoen tankerako almadiak antolatu dira San Luis eta Kantabrikoren artean; Villabonako kaletarrari eskutik joandako aterkiak zulatu du Joxe Migelen yatea; Ikastola aurrean bueltaka zebilen atzo Idiazabalgo neska koxkorrari ihes egindako baloia.
Traste zaharrak askoz gehiago. Baina ikusitako eta imajinatutako guztiak ez ditut zerrendan sartu. Zuen osasuna dago jokoan. Pentsa, duela hilabete eta erdi ibaian pasa genuen goiza herriko gazteek. Kolorea hartzen hasia zegoen ordurako. Gaztetxearen alde gazteak, udazken koloretan.
Gaur, ia hondakin guztiak helmugara iritsiak izango dira. Martxan da hondartzako tonbola. Egurrezkoa da. Txakurrari makila bota eta ez du jakingo zein den nagusiarena. Udan hanka azpian bueltaka izango ditugu biltzen ez dituztenak.
Urak tapatu ditu baratzak: akabo koliflorak, bruselasko azatxoak eta letxu moreak. Platera dekoratzeko erabiltzen direnez, gaitzerdi. Baina laster haizeak zikinduko ditu, kutsatu. Zazpi kilometrora zabalduko baita kea. Eta honen opariak marroiak izango dira urarenak bezala. Eta ez ditugu ikusiko.
Errauskailuaz ari naiz. Herritik zazpi kilometrora omen. Estrategia eraginkorra da komeni denean gora edo behera borobiltzea. Zubietan jarri behar badute, ez da zazpira egongo, Via Michelinek hamalau markatzen ditu, autopistaz joanda hamar. Berdin dio, ez da broma.
Bitartean zinegotziak 5-6, pilota partiduan. Ez dakit, udaletxeko leihoak ez ote daude ibaira begira. Eta aurki marroia beltza bihurtuko da.
2009ko azaroaren 13an