Elizatik ahal denik eta aparteena bizitzea erabaki dugunok harridura beti berriaz begiratzen diogu haren gainbeherari. Gure ume denboran izugarria zen elizaren presentzia eta indarra euskal herrietan; maindire beltz batek bezala estaltzen zituen herritarren bizitza sozialeko alor guztiak. Maindire hori, ordea, erabat saretu da azken berrogei urte honetan, eta ezin esan horrek penatzen nauenik —argi asko sartzen da zuloetatik—, baina harrigarria zait aldaketaren abiadura.
Orain gotzain berria izendatu du Aita Santuak Gipuzkoan, Jose Ignacio Munilla, eta nik —gure garaiko seme naizenez eta, gaurko gazteei ez bezala, gai hauei buruzko interes pixka bat geratzen zaidanez— haren artikulu batzuk irakurri ditut interneten. Nire adin bertsua duen gotzainaren iritziak denboraren makinan auskalo noizko iragan ilunetik etorritako batenak iruditu zaizkit: homosexualitatea sendatu beharreko gaixotasun neurotikoa dela dio, esate baterako.
Eta gero batzuk harrituko dira gure herriko gazteek nahiago dutelako, eliza zaharra baino, gaztetxe berria. Hobeto daude, bai, gaztetxean!
Jabier Zabaleta
—2009ko azaroaren 25ean—