Moila bazter honetan denbora azkar doa. Azkarregi. Aldaketa klimatikoaren eragina dela diote adituek. Duela hamaika urte neguak luzeagoak zirela eta baita urteak ere. Argi dakusagu, ilargiak pasa ahala, urteak motzago eta flekilloa atzerago.
Horrela pasa zaizkigu azken lau urteak ere, di-da, Egañak azken txapela irabazi zuenetik. Bertsolaritzak BECa konkistatu zuenetik. Eta, oraingoan bai, joateko aukera izan dut hiru lagunekin eta autobuskada herritarrekin. Anaiaren lanaren fruituak dastatzera (berak eman zidan gonbita) eta bihotzari igurtziak ematera. Tarteka negar pixka bat egin beharra dago, disimuluan behinik, ze gizonok ere sufritzen dugu isiltasunean. Eta igandeak denerako eman zuen. Serio jarri gintuzten askotan, algaraz besteetan, barre txikia darigula sarri eta Maialenek ospitalean malkoak betiletan dantzan. Benetan diotsuet gozatu egin nuela, genuela, zenutela eta… datozenak gozatuko dutela.
Txundigarria izan zen saioa eta ikaragarria giroa. Euskal Herriko bazter guztietatik etorritako jendea, 15.000 lagun, denak isil-isilik, gero denak txaloka eta, ondoren, eskuak altxatuz olatua egiten. Eta olatuari haizea ematen Orioko minitxaranga, jendetzaren aurrean brankaz Perona, Sarasola eta Iboni. Tsunamia puzten. Barakaldoko olatuaren zipriztinak moila bazterreraino heldu dira. Torrotxo chapeau! Eta baita Errikotxiako langile umilei.
Azkenean, onenak irabazi zuen, Maialenek, merezita. Denbora azkar pasatzen baita, ez alferrik, eta iritsi da, kostata, Clementeren faboritoa zen zarauztar bertsolari handiak erreleboa emateko garaia. Izagirrek… ez, ez hori… Egañak.
Jokin Salsamendi
–2009ko abenduaren 16an–