Zergatik? Herritar norbaitzun ahalegina eta lan xume bat direlako.
Baina aldizkariak irakurri egin behar dira. Hau da, aldizkari irakurgarriak argitaratu behar dira.
Herri txikietara mugatu nahi dut nire iritzia.
Herri txikietan, aldizkari mardulak argitaratu daitezke, herrian soilik eta xume jokatuta.
Ez da beharrezkoa mirarien bila eta dotorezietara joatea.
Bat, garrantzitsua iruditzen zait, letra ale dezentea izan dezala. Irakurle heldua asko baita gure herrixka hauetan. Eta jende helduak letra txikieri nekez heltzen diete.
Ez da beharrezkoa gauza askorekin bete eta argitaratzea. Irakurri erraza eta egokia. Gaur jarri ezin direnak hurrengoan jarriko dira.
Jakina, idazkera euskara batuan edo “h” erabiliz behar duela. Hori onartu beharra dago. Ez nik idazten dudan bezala. Lehengo erara.
Baina, gure eskola garaian ez zen “h”-rik; eta orain zer hasiko naiz, aldaketa egiten?
Karkarakoei eskertzen diet nire idatziak herri hizkuntza xehean argitaratzen dizkidatelako. Barka nire ezjakintasuna. Baina, nik uste dut, gure herrialde txiki hauetan, herri hizkuntza xehe honentzat badagoela lekua, irakurleen artean.
Nik Diario Vascorako egiten ditudan prosa bakarrak, gure herri hizkuntza xehean eginak izaten dira.
Eta telefonotik deitu izan didate, zenbait jende helduk esanaz, zuk jarraitu horrela idazten, Nikolas; hori aisa irakurtzen dugu eta.
Zergatik ez du ba behar lekurik, herri hizkuntza xeheak nahiz eta onartzen ditudan euskararen erabilera arauak?
Direla urte batzuk, herri handixeagoko aldizkari batera bidali nuen idatzi bat. Esaten zidatelako, noiz hasi behar dugu zure idatz lanak jasotzen?
Nik sano bidali nituen, neuk nekien erara. Eta esan zidaten, era hartako idatzirik ezin zutela argitaratu.
Eskatu nien nire ezjakintasunaren barkamena.
Ez nien enbarazu gehiago eman nahi izan.
–2010eko ekainaren 2an–